[Nederlandse tekst hieronder]
中文文本：向下滚动

China’s tidal flats feed people and mollusc eating migrating shorebirds like red knots, great knots and Eurasian oystercatchers. Under good management, these flats used for aquaculture markedly reduce human disturbance on tidal wetlands. This was shown by a decade-long project by a multinational team with scientists from Guangdong University of Technology, China and NIOZ (Royal Netherlands Institute for Sea Research), the Netherlands. First author He-Bo Peng in 2024 obtained his PhD, based at birdeyes.org of the University of Groningen, based on research at NIOZ into the distributional ecology of migratory waders in China.

Intertidal loss was no longer the primary problem

The East Asian–Australasian Flyway (EAAF) is the world’s most threatened shorebird flyway. Intertidal loss in the Yellow and Bohai Seas was long considered the primary threat to migratory shorebirds along the EAAF, due to the rapid habitat loss of coastal wetlands for land reclamation for housing and industry before the 2010s. However, China’s reclamation ban has eased that pressure and even nudged mudflat area upward, yet shorebird populations have continued to decline since 2015. Therefore, exploring the new and most pressing threats faced by shorebirds is especially urgent.

Cultured shellfish attract birds

Food is the foundation for migratory birds. The new study showed that distribution and abundance of cultured shellfish (main food of many shorebird species) directly determine the spatial hotspots and seasonal peaks of shorebirds along China’s coast. Shorebirds concentrate where cultured shellfish are high. Peng: ‘Beginning in spring 2015, we surveyed nearly 40 key coastal wetlands spanning the entire coastline, focusing on shorebirds’ primary prey, shellfish.’ The researchers linked their shellfish data with China Coastal Waterbird Census to test how mariculture-caused shellfish landscapes influence where shorebirds concentrate and how their numbers rise and fall through the migration season.

Mariculture ban and the tragedy of the commons

At one focal site the researchers tracked what happened after mariculture was banned in 2018, Peng explains. ‘If farming is banned, vast mudflats can become effectively unmanaged open-access areas. Hundreds or thousands of people may enter to glean shellfish, and this uncontrolled harvesting can rapidly deplete shellfish and other fauna.’ By contrast, during regulated farming, harvests typically occur at most once a year and target large individuals, leaving small ones, the main food for shorebirds, in place. Farmers also reseed after harvesting, adding new shellfish to the system. Under a blanket ban, this reseeding input disappears.

Effective mariculture management enhances conservation

Food security is vital for migratory bird protection. Maintaining food resources for shorebirds along their migration routes may contribute to mitigating the ongoing decline of shorebird populations in EAAF. Managed mariculture along China’s coast offers a better solution to the food crisis than imposing a ban. Peng: ‘Species on this flyway face rapid environmental change. Without adequate food during critical time windows, some populations risk to arrive late to breeding grounds – or fail to complete the journey at all. Rather than framing development versus conservation as a zero-sum choice, evidence points to “working wetlands”: places that keep seafood on plates and sustain the migration lifeline.’

Expansion everywhere?

Should we expand aquaculture everywhere? No, Peng thinks. ‘While shellfish farming can help shorebirds, it also carries risks. For example, some razor-clam operations reportedly apply toxins to clear other organisms before stocking, and farm expansion can crowd out native species and restructure local ecosystems.’ Methods, stocking density, and harvesting gear all affect the benthic community; over-intensive or rough practices damage mudflat structure and reduce biodiversity. Peng: ‘We propose a scientifically fine-tuned management by time, by zone, and by harvest intensity. To safeguard both the dinner table and the flyway for migrating shorebirds.’

Chinese schelpdierkweek in getijdengebieden: een onverwachte voedselbron voor miljoenen trekvogels

De schelpdierkweek in Chinese getijdengebieden levert essentieel voedsel voor de meest bedreigde trekroute van kustvogels ter wereld. Tien jaar onderzoek op continentale schaal laat zien dat schelpdierkwekerijen bepalen wanneer en waar miljoenen kustvogels samenkomen. Het Chinees-Nederlandse onderzoek is 9 december 2025 gepubliceerd in Nature Communications.

De getijdengebieden in China voorzien in voedsel voor mensen en voor migrerende kustvogels die zich voeden met weekdieren, zoals de kanoeten en scholeksters. Bij goed beheer zorgen deze gebieden, die worden gebruikt voor aquacultuur, voor een aanzienlijke vermindering van de verstoring van getijdenmoerassen door de mens. Dit bleek uit een tien jaar durend project van een internationaal team van wetenschappers van de Guangdong University of Technology in China en het NIOZ (Koninklijk Nederlands Instituut voor Zeeonderzoek) in Nederland. Hoofdauteur He-Bo Peng promoveerde in 2024 op onderzoek bij BirdEyes op basis van onderzoek bij het NIOZ naar de verspreidingsecologie van trekvogels in China.

Verlies van getijdengebieden niet meer het grootste probleem

De Oost-Aziatisch-Australaziatische vliegroute (EAAF) is de meest bedreigde trekroute voor kustvogels ter wereld. Lang werd gedacht dat het verlies van getijdengebieden in de Gele Zee en de Bohai-zee de belangrijkste bedreiging vormde voor trekvogels langs deze route. Tot 2010 gingen veel van hun habitats in kustgebieden ging verloren aan landwinning ten behoeve van huizen en industrie. Het verbod op landaanwinning in China heeft die druk verlicht en zelfs het waddengebied vergroot, maar toch is de populatie kustvogels sinds 2015 blijven afnemen. De vraag was dus van welke bedreigingen de vogels last hebben.

Gekweekte schelpdieren trekken vogels aan

Voedsel is het fundament voor trekvogels. Uit het nieuwe onderzoek blijkt dat de verspreiding en dichtheid van gekweekte schelpdieren de ruimtelijke hotspots en seizoenspieken van kustvogels langs de Chinese kust rechtstreeks bepalen. Kustvogels concentreren zich waar veel gekweekte schelpdieren voorkomen. Peng: ‘Vanaf het voorjaar van 2015 hebben we bijna 40 belangrijke kustmoerassen langs de hele kustlijn onderzocht, waarbij we ons concentreerden op de belangrijkste prooi van kustvogels, schelpdieren.’ De onderzoekers koppelden hun schelpdiergegevens aan de Chinese kustwatervogeltelling om te zien hoe door mensen gevormde schelpdierlandschappen de concentratie van kustvogels beïnvloeden en hoe hun aantallen tijdens het migratieseizoen stijgen en dalen.

Verbod op maricultuur en de tragedy of the commons

Op één centrale locatie hebben de onderzoekers bijgehouden wat er gebeurde nadat maricultuur in 2018 werd verboden, legt Peng uit. ‘Als de kweek wordt verboden, kunnen uitgestrekte wadden in feite onbeheerde, vrij toegankelijke gebieden worden. Honderden of duizenden mensen kunnen dan binnenkomen om schelpdieren te verzamelen, en deze ongecontroleerde oogst kan schelpdieren en andere fauna snel uitputten.' Bij gereguleerde kweek vindt de oogst meestal één keer per jaar plaats en laten de kwekers kleine exemplaren achter. Die zijn het belangrijkste voedsel voor kustvogels. Kwekers zaaien na de oogst ook opnieuw in, waardoor ze nieuwe schelpdieren aan het systeem toevoegen. Bij een algeheel verbod verdwijnt deze herbeplanting.

Effectief beheer van maricultuur bevordert het behoud

Voedselzekerheid is van vitaal belang voor trekvogelbescherming. Goed beheerde maricultuur langs de Chinese kust biedt een betere oplossing voor de voedselcrisis dan een verbod. Peng: ‘Soorten op deze vliegroute worden geconfronteerd met snelle veranderingen in het milieu. Zonder voldoende voedsel tijdens kritieke periodes lopen sommige populaties het risico te laat op hun broedplaatsen aan te komen – of de reis helemaal niet te voltooien. In plaats van ontwikkeling versus behoud te zien als een zero-sum keuze, wijzen de onderzoeksresultaten op “werkende wetlands”: plaatsen die zeevruchten op ons bord leveren en de migratielevensader in stand houden.”

Overal uitbreiden?

Moeten we de aquacultuur overal uitbreiden om de vogels extra te helpen? Nee, vindt Peng. ‘Hoewel de kweek van schelpdieren kustvogels kan helpen, brengt het ook risico's met zich mee. Zo zouden sommige scheermesmosselkwekerijen giftige stoffen gebruiken om andere organismen te verwijderen voordat ze worden uitgezet. Ook kan uitbreiding van de kwekerijen inheemse soorten verdringen en lokale ecosystemen veranderen.’ Methoden, uitzettingsdichtheid en oogstgereedschap hebben allemaal invloed op de bentische gemeenschap. Te intensieve of onzorgvuldige praktijken beschadigen de wadstructuur en verminderen de biodiversiteit. Peng: ‘Wij stellen een wetenschappelijk nauwkeurig beheer voor op basis van tijd, zone en oogstintensiteit. Om zowel de menselijke eettafel als de vliegroute voor migrerende kustvogels te beschermen.’

中国潮间带贝类养殖：数百万迁徙滨鸟意想不到的补给站

中国潮间带贝类养殖为全球最受威胁的滨鸟迁徙通道提供了关键食物来源。一项持续十年的大陆规模研究发现，潮间带贝类养殖场正在塑造数百万滨鸟的聚集时空模式。这项中荷合作研究成果已于[日期]发表在《自然-通讯》期刊。

中国潮间带既滋养人类，也为红腹滨鹬、大滨鹬、鸻鹬等以软体动物为食的迁徙滨鸟提供食物。经科学管理的水产养殖潮滩显著降低了人类对潮间带湿地的干扰。这项由广东工业大学（中国）与荷兰皇家海洋研究所（NIOZ）科学家组成的国际团队历时十年的研究证实了这一结论。第一作者彭和博于2024年在格罗宁根大学birdeyes.org完成博士学位，其研究基于NIOZ对中国迁徙涉禽分布生态的研究。

潮间带丧失已非首要问题

东亚-澳大拉西亚迁飞路线（EAAF）是全球受威胁最严重的滨鸟迁徙通道。长期以来，黄海与渤海的潮间带消失被视为EAAF迁徙滨鸟的首要威胁——2010年代前，为住宅与工业开发，沿海湿地急剧消失。然而中国禁填政策缓解了压力，甚至使滩涂面积有所回升，但自2015年起滨鸟种群仍持续衰退。因此，探索涉禽面临的新兴且最紧迫的威胁尤为迫切。

养殖贝类吸引鸟类

食物是候鸟迁徙的根本保障。新研究表明，养殖贝类（众多涉禽物种的主要食物）的分布与丰度直接决定了中国沿海涉禽的空间热点区域及季节性峰值。涉禽在养殖贝类密集区域高度聚集。彭博士表示：“自2015年春季起，我们对覆盖整个海岸线的近40处关键沿海湿地进行了调查，重点关注滨鸟的主要猎物——贝类。”研究团队将贝类数据与中国海岸水鸟普查结果关联，以验证海水养殖造成的贝类分布格局如何影响滨鸟的聚集区域，以及它们在迁徙季节中的数量波动规律。

禁养令与公地悲剧

彭教授解释道，在某重点监测点，研究团队追踪了2018年禁养令实施后的生态变化："一旦养殖被禁止，广阔的泥滩可能沦为无人管理的开放区域。成百上千民众可能涌入采集贝类，这种无序捕捞会迅速耗尽贝类及其他生物资源。"相比之下，规范化养殖通常每年最多捕捞一次，且只针对大型个体，保留作为涉禽主要食物的小型贝类。养殖户还会在捕捞后进行补苗，为系统补充新贝类。全面禁令下，这种补苗投入将消失。

有效的海洋养殖管理可提升保护成效

粮食安全对候鸟保护至关重要。在迁徙路线沿线维持涉禽食物资源，有助于缓解东亚-澳大利亚候鸟区涉禽种群持续衰退的趋势。相较于全面禁令，中国沿海实施管理型海洋养殖更能有效应对食物危机。彭教授指出："该迁徙路线上的物种正面临急剧的环境变化。关键时段若缺乏充足食物，部分种群恐将延迟抵达繁殖地——甚至彻底中断迁徙。证据表明，与其将发展与保护视为零和博弈，不如打造“可持续湿地”：既保障餐桌海鲜供应，又维系候鸟迁徙生命线。"

无处不在的扩张？

我们该无处不在地扩张水产养殖吗？彭认为不该。“贝类养殖虽能惠及滨鸟，却也暗藏风险。例如某些刀蛤养殖场据称会使用毒素清除底栖生物，养殖扩张更会挤占原生种群并重构当地生态系统。”养殖方式、放养密度和捕捞工具均影响底栖群落；过度密集或粗放的操作会破坏滩涂结构并削弱生物多样性。彭博士提出：“我们倡导基于时间、区域和捕捞强度的科学精细化管理，以同时守护餐桌美食与迁徙滨鸟的飞行通道。”

[图片]

养殖贝类密集区域聚集着大量滨鸟

阅读《自然-通讯》全文：

中国潮间带海水养殖成为意外生命线 2维系全球最濒危滨鸟迁徙通道