Seaweeds at Sea - tiendaagse expeditie

• Emilia Esquivel Martin: University of Groningen
• Felix Duzinski: ​​​​​​​Radboud University
• Floor Spijkerboer: Utrecht University
• Olle Juch: Utrecht University
• Martina de Churtichaga

Van het drijvende regenwoud naar ons drijvende klaslokaal

Geschreven door Linda Amaral-Zettler, Professor/Chief Scientist 64PE542 Expedition – Seaweeds@SEA

Het zeegaande gedeelte van onze cursus eindigde vandaag met een kalme zee en een gedeeltelijk bewolkte hemel toen we de haven van Willemstad binnenvoeren, zonder regen die onze overgang naar het landgedeelte, dat wordt voortgezet bij de CARMABI Foundation in Piscadera, zou bemoeilijken.

De afgelopen tien dagen hebben de studenten hard gewerkt aan het meten van de relatieve bijdragen van de verschillende soorten drijvend Sargassum, het onderweg uitvoeren van DNA-extracties van water en algen, en het karakteriseren van de fysische en chemische parameters in de wateren waar we doorheen voeren, terwijl de "High Seas" hun drijvende klaslokaal werd. De sfeer is hooggespannen nu de studenten terugblikken op hun reis op zee (voor iedereen was het de eerste keer op een onderzoeksexpeditie) en tegelijkertijd reikhalzend uitkijken naar de volgende fase van hun reis aan wal. Ze hebben ongetwijfeld veel geleerd, zoals iedereen die op zee werkt, inclusief ikzelf.

Het is ook voor mij een bijzondere reis, omdat het mijn laatste zal zijn voordat de RV Pelagia met pensioen gaat en haar opvolger, de RV Anna Weber van Bosse, later dit jaar of begin volgend jaar in gebruik wordt genomen. Ze is een geweldige bron geweest voor ons onderzoek naar zowel Sargassum als plasticvervuiling en, na deze expeditie, ook een platform voor ervaringsgericht leren voor de cursus Seaweeds on Shore and at Sea van de Universiteit van Amsterdam. Misschien krijgt de Anna Weber van Bosse in de toekomst ook het voorrecht om hetzelfde te doen.

Ondanks het unieke wonder van het observeren van het ecosysteem van het Sargassum, het “gouden drijvende regenwoud” op zee, lijkt er in de nabije toekomst geen einde te komen aan de duistere realiteit van Sargassum dat op het strand aanspoelt. Ik neem afscheid van het schip met woorden van dank aan kapitein Oenema en de geweldige bemanning van de Pelagia, die onze expeditie tot een groot succes hebben gemaakt. Vaarwel Pelagia. We zullen je missen. 

Van de lucht naar de zeebodem van de Caribische zee

Geschreven door Martina De Churtichaga, Olle Juch & Iago Martins

De zee is rustiger dan de afgelopen dagen, met minder golven, een prachtige zonsopgang en veel Sargassum. We bevinden ons nu aan de noordkant van de exclusieve economische zone van Curaçao.

De klok slaat 7 uur en we zitten allemaal samen aan het ontbijt, waar het nooit stil is. Daarna komen we bijeen voor onze reguliere wetenschappelijke vergadering in het natte laboratorium. Er ligt een spannende dag voor ons! Als onderdeel van onze NIOZ-expeditie hebben we ons onderzoek naar de abundantie en ecologie van Sargassum voortgezet, maar deze reis bracht ons ook ver onder het oppervlak...

Onze hoofdwetenschapper, Linda, leidt een eigen expeditie met een groep die zich bezighoudt met het ontrafelen van de mysteries achter het DNA van de Sargassum-gemeenschap, een intensief, nauwgezet, maar lonend werk.  De rest van het team voert de gebruikelijke procedures uit: manta-trawls en de CTD, wat soepel verloopt, aangezien we inmiddels meesters zijn geworden in het sorteren van Sargassum. 

Na een voortreffelijke maar snelle lunch gaat een groep van ons samen met onze andere coördinator, Erik, naar het voordek waar we de drone inzetten. De beelden worden gebruikt om een overzicht te krijgen van de omvang van de sargassumbedekking en om deze mogelijk te kwantificeren. Professor Erik, achter de besturing, slaagt erin om ondanks de wind perfect het dek te naderen. Twee studenten, Martina en Floor, bewegen zich dan snel om de drone met een deken op te vangen, zodat hij niet in zee verdwijnt. 

Na deze bewogen middag komen we allemaal samen in het droge laboratorium voor de spannende transect van de cameraslee op 4,2 km diepte. De camera bewoog anderhalf uur lang, bungelend op slechts enkele meters boven de zeebodem, waardoor we de laatste reis van ons geliefde Sargassum konden ontdekken: rusten op de bodem van de grote blauwe afgrond, waar mystieke en intrigerende wezens leven onze bruine algen tot hun maaltijd kunnen maken.

Alle hens aan (een met sargassum overspoeld) dek

Geschreven door Emilia Martín, Roos Wiessing, Karla Cisneros, Floor Spijkerboer

Na een relatief rustig begin liet de zee ons zien wie de baas is. Toen we ten noorden van Bonaire voeren, werden de golven hoger en duurde het niet lang voordat het hele team zeeziek werd. Desondanks zetten we door en hebben we net als op de eerste dag drie manta-trawls en een CTD succesvol ingezet. In de middag keken we naar een opgenomen lezing van expert Dr. Jeff Schell van de Sea Education Association in Woods Hole, Massachusetts, VS, gevolgd door een vraag-en-antwoordsessie via een videoverbinding. We leerden meer over de geschiedenis van Sargassum, wat het is en waar het vandaan komt. Het blijkt dat Sargassum een compleet drijvend ecosysteem is, met een complex voedselweb. Eén ding was duidelijk: zelfs onder experts blijven veel vragen over Sargassum onbeantwoord, vooral in het licht van de klimaatverandering.

Vandaag was het de derde dag aan boord van de Pelagia. Het nemen van monsters in de zee ten noorden van Bonaire bleek meer werk dan verwacht vanwege de grote hoeveelheden Sargassum die werden opgehaald. We begonnen te oefenen met het onderscheiden van het ‘bedrieglijke’ morfotype en zijn tegenhanger (S. fluitans III), wat behoorlijk tijdrovend en moeilijk was. Een lichtpuntje was dat we meer beestjes tussen de hoop vonden, waaronder een trekkervis en krabben, die we na het tellen hebben vrijgelaten. We vonden ook een prachtige paarse Janthina-slak in onze vangst, wat heel tof was.

Vandaag zijn twee nieuwe experimenten opgezet: een groeiexperiment en eDNA-extractie. Het experiment is opgezet aan de achterkant van het schip in een grote tank die een natuurlijke omgeving simuleert. Elke soort is in deze aquaria geplaatst en de komende dagen zal hun natuurlijke groeisnelheid worden bepaald. De eDNA-extractie (environmental DNA) is vandaag opgezet om de soortengemeenschap te vinden die verbonden is met de verschillende genotypen van Sargassum in verschillende regio's.

Nadat we eerder vandaag toestemming hebben gekregen van Curaçao, varen we de komende 15 uur naar het noorden, waar we onze bemonstering zullen voortzetten. We kijken er naar uit om de reikwijdte van ons werk uit te breiden.

Blijf op de hoogte terwijl het verhaal van Sargassum zich ontvouwt!

De eerste dagen op zee! Sargassum Ahoy!

Geschreven door: Felix, Matthew and Nathalia

Twee dagen geleden zijn we op Curaçao aan boord gegaan van de RV Pelagia om Sargassum te bestuderen: een drijvende bruine macroalg (zeewier) die zich massaal heeft verspreid over de Atlantische Oceaan. Door deze uitbundige groei spoelen er vaak enorme hoeveelheden sargassum aan in de omringende kustgebieden, wat ecologische, economische en gezondheidsgerelateerde problemen met zich meebrengt. Deze expeditie heeft als doel de Sargassum-soorten die voorkomen in het zuidelijke Caribische gebied rond Aruba, Bonaire en Curaçao te identificeren en verwerken. Voordat we vertrokken, hebben we een hele dag op de Pelagia doorgebracht om de bemanning en het schip te leren kennen. We hebben geholpen met het vastzetten van de lading, het opzetten van laboratoriumapparatuur en het opslaan van proviand voordat we de kust verlieten. Iedereen is ontzettend vriendelijk en gastvrij geweest, en het eten was een onverwachte verrassing. Onze koks zijn een essentieel onderdeel van onze dagelijkse routine!

Het weer is zonnig maar winderig, en de golven zijn tot nu toe goed te doen. We hebben geen tijd verspild en zijn meteen begonnen met het nemen van monsters. We hebben onze manta-trawl en een rig met CTD-profiler en hydrocast te water gelaten. De eerste is een manta-vormig metalen frame met een lang net eraan, dat naast de Pelagia in het water wordt gesleept om alles wat aan het oppervlak drijft op te vangen. De tweede is een sonde die de geleidbaarheid, temperatuur en diepte meet terwijl hij 500 m diep in het water wordt neergelaten, omringd door bemonsteringsflessen die op bepaalde dieptes watermonsters nemen. We hebben al drie drijvende Sargassum-genotypes gevonden. Daarnaast verschijnt er met regelmatige tussenpozen een vermoedelijk vierde type, door onze Mexicaanse collega's de ‘bedrieger’ genoemd. Tijdens onze manta-trawlonderzoeken waren we ook op zoek naar mobiele fauna die verband houdt met Sargassum. Vandaag hebben we onder andere endemische Sargassum-soorten geïdentificeerd, waaronder een naaktslak, zeeduivel en krabben!

Het is voor ons allemaal spannend om voor het eerst onderzoek op zee te doen, de Caraïben te leren kennen en de tweesnijdende zwaard die Sargassum is te bestuderen.

Tot ziens op zee! Felix, Matthew en Natalia