Jaarlijks wordt wereldwijd meer dan 300 miljoen ton plastic geproduceerd. Veel van het plastic afval eindigt in de oceanen: plastic vuilnisbelten, ingesloten door de grote cirkelvormige oceaanstromingen tussen de continenten. Het meeste plastic spoelt vanaf het land de zee in; grote voorwerpen vooral via de rivieren en microplastics via water en lucht.

Microplastics moeilijk uit zee te halen
Microplastics zijn deeltjes kleiner dan 5 mm, maar soms ook maar micrometers groot. Ook kunnen grote plastic deeltjes door verwering uiteindelijk microplastics worden. Hoe kleiner de deeltjes, hoe moeilijker deze nog uit zee te filteren zijn. Plastic uit zee halen blijft moeilijk: niet al het plastic drijft aan het zeeoppervlak en de oceaan is gemiddeld 4 kilometer diep. 

Plastisphere: nieuwe ecosystemen
Micro-plastic deeltjes in zee worden als micro-eilandjes gekoloniseerd door allerlei micro-organismen: algen, cyanobacteriën, mosdiertjes (bryozoën) en bacteriën. Deze kolonisatie verloopt verschillend voor de diverse plasticsoorten en de micro-organismen die erop leven lijken vaak niet op de organismen in het zeewater eromheen. Steriel blijven de plastickorrels bepaald niet zoals blijkt uit de wetenschappelijke publicatie van De Tender et al., (2017). Eén van de auteurs van dit artikel, Dr. Linda Amaral-Zettler, is nu als gastonderzoeker aan het NIOZ verbonden en zij komt per 1 juli de afdeling Mariene Microbiologie & Biogeochemie op Texel versterken om deze nieuwe tak van het plasticonderzoek bij NIOZ uit te bouwen. 

Lees ook meer hierover in het (Engelse) populair wetenschappelijke artikel in Hakai Magazine.